«إنّ لصاحب هذا الأمر غیبة، المتمسّك فیها بدینه كالخارط للقتاد ـ ثمّ قال هكذا بیده ـ ثم قال: فأیّكم یمسك شوك القتاد بیده؟ ثمّ أطرق ملیّاً، ثمّ قال: إنّ لصاحب هذا الأمر غیبة، فلیتّق اللّه عبد و لیتمسّك بدینه».
(اصول كافى، ج 1، 335 )
«كسى كه بخواهد در زمان غیبت صاحب الأمر(علیه السلام) به دین خود چنگ بزند وبه لوازم دیندارى ملتزم باشد، مانند كسى است كه بخواهد با كشیدن دست، خارهاى درخت قتاد را بكَند. سپس حضرت فرمودند: كدام یك از شما مى تواند خارهاى درخت قتاد را با دست بگیرد؟
بعد فرمودند: به درستى كه براى صاحب این امر، غیبتى است كه باید بنده خدا، تقوا وپرهیز كارى را پیشه خود سازد و به دینش چنگ زند».