احادیث قدسی

          irannoor 
            بازدید : 274
          سه شنبه 12 دی 1391
           نظرات (0)
        

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اى موسى! آنچه که به خاطر من و خالصانه انجام شود، اندکِ آن هم بسیار است. و آنچه به خاطر غیر من انجام گیرد، بسیارِ آن هم اندک و ناچیز است.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
«لا اله الاّ اللّه‏» (و توحید)، دژ و حصار من است، هرکس وارد این قلعه شود، از عذاب من ایمن شود.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اى فرزند آدم! هرروز، روزى تو مى‏ رسد، ولى بازهم غمگین مى‏ شوى، ولى از عمر تو کاسته مى ‏شود، اما اندوهگین نمى‏ گردى. چیزى مى‏ طلبى که تو را به طغیان مى ‏کشد، در حالى که به ‏اندازه کفایت دارى.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اى فرزند آدم! براى راهى طولانى توشه بسیار برگیر و بار خود را سبک کن، چرا که راه، باریک است. و کار و عمل را خالص ساز، چرا که ارزیاب، بیناست. و خواب خود را براى قبر نگهدار و افتخار خویش را براى میزان و لذّت‏ هاى خود را براى بهشت. و براى من باش، تا براى تو باشم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
هرگاه بخواهم خیر دنیا و آخرت را براى یک مسلمان فراهم کنم، براى او قلبى خاشع، زبانى ذاکر، جسمى شکیبا بر بلا و همسرى با ایمان قرار مى‏ دهم که هرگاه به آن همسر بنگرد، همسرش او را شادمان سازد و در غیاب شوهر، نگهدار ناموس و مال او باشد.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اى فرزند آدم! من سه نیکى درباره تو کرده‏ ام: 1. چیزهایى از تو را پوشاندم که اگر خانواده‏ ات مى‏ دانستند تو را به خاک نمى سپردند. 2. وسعت رزق و روزى به تو دادم، آنگاه از تو قرض خواستم ، ولى تو نیکى و خیرى پیش نفرستادى. 3. هنگام مرگ، مهلتى دادم تا در یک سوم دارایى خود وصیّت کنى، ولى تو خیر و نیکى پیش نفرستادى.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
بنده، با هیچ چیز مثل اداى آنچه بر او واجب کرده ام به من نزدیک نمى شود، بنده من پیوسته با انجام نوافل به جایى مى رسد که او را دوست مى دارم. و هرگاه او را دوست داشتم، براى او گوش و چشم و دست و پشتیبان خواهم بود. اگر مرا بخواند، اجابتش مى کنم و اگر از من بخواهد ، عطایش مى کنم.

خداوند عزّ و جلّ در تورات می فرماید:
به صاحب مالِ بسیار بگو که به ثروت فراوانش و توانگرى‏اش مغرور نشود. اگر مغرور است، پس صبح و شام، به مخلوقات طعام بدهد! به صاحب دانش بگو که به علم فراوان خود مغرور نشود. اگر مغرور است، پس بداند که چه زمانى مى میرد؟! و به صاحب بازوى نیرومند بگو که به قدرت خود مغرور نشود. اگر مغرور قدرت خویش است، پس مرگ را از خود دور سازد!

خداوند عزّ و جلّ در تورات می فرماید:
هرکس به تقدیر و قضاى من ایمان نیاورد و بربلاى من صبر نکند و بر نعمت هایم شکر نکند، پس پروردگارى غیر از من را برگزیند. هر کس صبح کند، در حالى که بر دنیا غمگین شود، بر من خشمگین شده است، هر کس در مقابل ثروتمندى به خاطر ثروتش تواضع کند، دو سوم دینش بر باد رفته است.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداوند به پیامبرى از پیامبران وحى فرمود:
به مؤمنان بگو: لباس دشمنانم را نپوشند، و غذاى دشمنانم را نخورند، و راه و روشِ دشمنانم را نپویند، که (اگر چنین کنند) دشمن من مى‏شوند، همان طور که آنان دشمنان من هستند.

از امام صادق علیه ‏السلام روایت است که: خداوند متعال فرمود:
من بهترین شریک هستم، هرکس در عمل و عبادتى، دیگرى را شریک من قرار دهد، آن عمل را نمى پذیرم، مگر عملى که خالص براى من باشد.

از امام صادق علیه‏ السلام روایت است که: خداوند متعال فرمود:
مردم، عیال و نانخور من هستند . محبوب‏ترین افراد نزد من، کسانى ‏اند که به مردم مهربان‏ تر و در رفع نیازهایشان کوشاتر باشند.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: از جمله آنچه خداوند به موسى علیه ‏السلام وحى فرمود و در تورات بر او نازل کرد، چنین بود:
همانا منم خداوند، هیچ معبودى جز من نیست. مردم را آفریدم و خیر و نیکى را هم آفریدم و آن را بر دستان کسى جارى ساختم که دوست مى دارم، خوشا به حال آن که خیر را بر دستان او جارى ساختم. منم خداوند، معبودى جز من نیست. مردم را آفریدم و شرّ را آفریدم و آن را بردستانِ هر که بخواهم جارى مى کنم. پس واى بر آن که بدى را بر دستان او جارى سازم.

رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏ آله فرمودند: خداى متعال فرموده است:
کسى که سخن مرا طبق رأى ونظر خودش تفسیر کند (تفسیر به رأى) به من ایمان نیاورده است، و کسى که مرا به آفریده‏ هایم تشبیه کند، مرا نشناخته است. و کسى که در دین من قیاس را به کارگیرد، بر دین و آیین من نیست.

از امام باقر علیه ‏السلام روایت است که: خداوند متعال فرمود:
در اسلام، هر جمعیت و مردمى را که تن به ولایت و رهبرى هر پیشواى ستمگرى بدهند که از سوى خداوند نیست، حتما عذاب خواهم کرد، هرچند آن مردم در کارهاى خودشان نیکوکار و اهل تقوا باشند و حتما عفو و گذشت خواهم کرد از هر گروهى در اسلام ، که ولایت و رهبرى هر پیشواى دادگرى را که از سوى خداست، بپذیرند و گردن نهند ، هرچند آن مردم در (کارهاى) خودشان ستمگر و بدکار باشند.

از پیامبر اکرم صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله روایت است که: خداوند متعال فرمود:
اى فرزند آدم! با من انصاف نمى کنى! من با نعمت‏ها نسبت به تو دوستى و محبّت مى کنم، ولى تو با گناهان با من دشمنى مى کنى. خیر من بر تو نازل مى شود، ولى از تو بدى به طرف من بالا مى‏ آید، و پیوسته فرشته ‏اى بزرگوار، هر روز و شب، گزارش کارى زشت را از تو براى من مى‏ آورد.

امام باقر علیه ‏السلام فرمودند:
موسى علیه‏ السلام از پروردگارش سؤال کرد: خدایا! تو نزدیکى، تا با تو نجوا کنم، یا دورى که صدایت بزنم؟ خداوند به او چنین وحى کرد: اى موسى! من همنشین کسى هستم که مرا یاد کند. موسى گفت: چه کسى در پوشش و پرده توست، آن روز که جز پوشش تو، پوششى نیست؟ خداوند فرمود: آنان که مرا یاد مى کنند، من هم آنان را یاد مى ‏کنم، در راه من با یکدیگر دوستى مى کنند، من هم آنان را دوست مى دارم. اینان کسانى‏ اند که هرگاه بخواهم بر اهل زمین ، بدى و عذابى برسانم، آنان را یاد مى کنم و به خاطر آنان ، عذاب را از زمینیان دور مى ‏سازم.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداى متعال به حضرت موسى علیه ‏السلام وحى فرمود:
اى موسى! به خاطر ثروت زیاد، خوشحال مشو و در هیچ حالى یاد مرا وامگذار، همانا ثروت زیاد ، گناهان را از یاد انسان مى برد و ترک یاد خدا سنگدلى و قساوت قلب مى آورد.

خداوند به عیسى بن مریم علیه‏ السلام وحى فرمود:
اى عیسى! از چشمانت اشک ها را و از قلبت خشوع را به من ببخش، دو چشمت را با سرمه اندوه، سرمه بکش ، آن گاه که اهل باطل مى‏ خندند. بر گور مردگان بایست و با صداى بلند، آنان را صدا بزن، باشد که از آنان پند خویش را بگیرى و بگو: یقینا من نیز از پیوستگان به شما خواهم بود.

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:
اى موسى! تکبّر و فخر را واگذار، و به یاد آور که ساکن گور خواهى شد. این یاد آورى، تو را از شهوات باز بدارد.

خداوند متعال به حضرت موسى علیه ‏السلام فرمود:
فقیر کسى است که کفیل و کارسازى مثل من ندارد و بیـمار کسى است که طبیبى ماننـد مـن نـدارد و غریب کسى است که همدمى مثل من ندارد.

در حدیث معراج‏است ، خداوند به پیامبراکرم صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله فرمود:
اى احمد! آیا مى‏ دانى که بنده، کىْ بنده عبادت گر خواهد بود؟ گفت: نه ، اى پروردگار. خداوند متعال فرمود: هر گاه هفت خصلت در او فراهم آید: 1. تقوایى که او را از حرام‏ هاى الهى باز بدارد. 2. سکوتى که او را از گفتار بیهوده نگه دارد. 3. ترسى که هر روز بر گریه او بیفزاید. 4. شرمى که درخلوت هم از من حیاکند (وگناه نکند). 5. خوردن، به اندازه ‏اى که چاره ‏اى از آن نیست. 6. دنیا را دشمن بدارد، چون من آن را دشمن مى‏ دارم. 7. نیکان را دوست بدارد، چون من دوستدار آنانم.

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:
تعجب مى کنم از کسى که یقین به مرگ دارد، چگونه در دنیا ( و بخاطر دنیا) شادمانى مى کند؟! در شگفتم از کسى که به آتش دوزخ یقین دارد، چگونه مى خندد؟! و در تعجبم از کسى که به حساب ، یقین دارد، چگونه گناهان را مرتکب مى شود؟!

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:
ای پسر عمران! دروغ مى گوید کسى که مى پندارد مرا دوست مى‏ دارد، اما چون تاریکى شب او را فرا مى ‏گیرد به خواب مى رود ( و از مناجات با من غافل مى شود). مگر نه این که هر عاشق و دوستدارى ، خلوت با محبوب خود را دوست مى ‏دارد؟!

خداوند متعال به حضرت موسى علیه‏ السلام فرمود:
به یقین ، بندگانم با چیزى به من تقرّب نیافتند که در نظرم محبوب‏تر از سه خصلت باشد. گفت: پروردگارا! آن سه خصلت چیست؟ خداوند متعال فرمود: اى موسى! زهد و پارسایى در دنیا، پرهیز از نافرمانى‏ هاى من و گریستن از خوف و خشیت من.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند: خداوند متعال به آدم وحى کرد:
من همه نیکى‏ ها را درچهار سخن براى توجمع مى ‏کنم. پرسید: خدایا آن چهار کلمه چیست؟ خداوند متعال فرمود: یکى براى من است ، یکى براى توست، یکى میان من و توست، یکى هم میان تو و مردم است. آدم گفت: پروردگارا! آنها را بیان کن تا بدانم. خداوند متعال فرمود: امّا آنچه براى من است، آن است که مرا عبادت کنى و در پرستش براى من چیزى را شریک قرار ندهى. امّا آنچه براى توست، این است که من پاداش عمل تو را، وقتى که بیشترین نیاز را به آن دارى، خواهم داد. امّا آنچه که میان من و توست ، این است که: دعا از تو، اجابت از من. امّا آنچه که میان تو و مردم است، این است که آنچه را براى خود مى‏ پسندى براى مردم هم بپسندى.

امام باقر علیه‏ السلام فرمودند که خداوند متعال در تورات می فرماید:
نسبت به کسى که به تو نیکى مى کند سپاسگزارى کن و بر کسى که سپاسگزار تو باشد، نیکى و احسان کن، همانا اگر نعمتها سپاسگزارى شود، زایل نمى گردد و اگر ناسپاسى شود، پایدار نمى ماند. سپاس و شکر ، موجب افزایش نعمتها و ایمنى از دگرگونى است.

امام علی علیه ‏السلام فرمودند: خداوند متعال به حضرت داوود علیه ‏السلام وحى فرمود:
اى داوود! تو مى خواهى، من هم مى خواهم ، ولى جز آنچه من مى خواهم نمى‏ شود. پس اگر تسلیم آنچه من مى‏ خواهم بشوى، آنچه را هم تو مى‏ خواهى عطایت مى کنم. امّا اگر تسلیم آنچه من مى خواهم نشوى، در آنچه خودت مى خواهى تو را به رنج مى افکنم و جز آنچه هم که من بخواهم نخواهد شد.

در حدیث معراج است که خداى متعال به پیامبر اکرم صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله فرمود:
اى محمّد! اگر بنده ‏اى آن قدر مرا عبادت کند که بندهایش از هم بگسلد و همچون مشک خشکیده و خالى شود، سپس به دیدار من آید، در حالى که ولایت شما خاندان را منکر باشد، هرگز او را ساکن بهشت خود نمى سازم و زیر سایه عرشم او را پناه نمى‏ دهم.

پیـامبر اکرم صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله در حدیث معراج، از قول خداوند چنین فرموده است:
به وسیله «قائم» از شما خاندان زمین را آباد مى ‏کنم، با تسبیح[خدا را تسبیح گفتن و ستودن] و تقدیس و تحلیل[گفتن لا حول و لا قوة الاّ باللّه] و تکبیر[گفتن اللّه‏ اکبر] و تمجید من. و به وسیله او زمین را از دشمنانم پاکسازى مى‏ کنم و اولیاى خودم را وارث زمین مى‏ سازم ، و به وسیله او کلام و سخن کافران را پست و پایین و کلام و آیین خودم را برتر و بالاتر قرار مى دهم.

خداوند متعال به داوود علیه‏ السلام فرمود:
اى داوود! گنهکاران را بشارت بده و صدّیقان را بیم رسان. گفت: چگونه به گنهکاران بشارت و به صدّیقان هشدار دهم؟ خداوند فرمود: اى داوود! به گناهکاران بشارت بده که من توبه را مى‏ پذیریم و از گناه در مى گذرم، صدّیقان را هم بیم بده که به کارهاى خودشان مغرور نشوند، چرا که خداوند هیچ بنده ‏اى را به پاى حساب نمى‏ کشد مگر هلاک شود!

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اهل اطاعت من در مهمانى من‏ هستند، اهل شکر و سپاس من در دیدار من‏ هستند، اهل ذکر و یاد من در نعمت من‏ هستند، و امّا اهل معصیت و نافرمانى من، آنان را هم از رحمت خویش ناامید نمى کنم. اگر توبه کنند، من دوستدار آنانم، اگر بیمار شوند، من طبیب آنانم و با سختیها و مصیبت‏ها آنان را درمان مى کنم، تا از گناهان و عیبها پاکشان سازم.

از امام صادق علیه ‏السلام روایت است که فرمودند:
هر کس به خاطر خدا برادر دینى خود را دیدار کند، خداوند مى فرماید: مرا زیارت کردى و پاداش تو بر عهده من است و من پاداش کمتر از بهشت را براى تو نمى‏ پسندم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
جوانى که بـه تقدیر من ایمـان داشته باشـد، به کتـاب مـن راضى و بـه رزق مـن قانع باشـد و به خاطر من از شهوت و دلخواه خود بگذرد، او نزد من همچون بعضى از فرشتگان من است.

خداوند متعال به داوود علیه ‏السلام فرمود:
اى داوود! به زمینیان برسان که: من دوست کسى هستم که مرا دوست بدارد، همنشین کسى هستم که با من همنشینى کند، همدم و مونس کسى هستم که با یاد من اُنس داشته باشد، همراه و هم صحبت کسى هستم که با من مصاحبت کند، کسى را بر مى گزینم که مرا برگزیند، و مطیع کسى هستم که مرا اطاعت کند.

خداوند متعال به داوود علیه‏ السلام فرمود:
مرا دوست بدار و مرا در نظر مخلوقاتِ من نیز محبوب بگردان. داوود علیه السلام گفت: پروردگارا! باشد. من تو را دوست دارم، ولى چگونه تو را محبوبِ آفریدگانت بسازم؟ خداوند متعال فرمود: نزد آنان، نعمت هاى مرا یاد کن. یقینا وقتى نعمت‏ هاى مرا براى آنان یاد کردى، مرا دوست خواهند داشت.

خداوند متعال در تورات می فرماید:
اى فرزندان آدم! مرا به اندازه ‏اى که به من نیاز دارید، اطاعت کنید، و مرا به اندازه صبرتان برآتش دوزخ، معصیت کنید، براى دنیا به اندازه ‏اى که در آن مى مانید کار کنید، و ... براى آخرت، به اندازه‏ اى که در آن مى مانید، توشه بردارید.

خداوند متعال به داوود علیه ‏السلام وحى فرمود:
مـرا در روزهاى خوشى خـود یـاد کـن، تا من هم در روزگار گرفتارى ‏ات، تو را اجابت کنم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
اخلاص، رازى از رازهاى من است که آن را در دل هریک از بندگانم که دوست داشته باشم، بـه ودیعت مى گذارم.

خداوند عزّ و جلّ فرمود:
بنده من! همه اشیاء را به خاطر تو آفریدم و تـو را بـه خـاطر خـودم. دنیا را از روى احسان به تو بخشیدم، ولى آخرت را به خاطر ایمان.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
ماه (رجب)، ماه من ، بنده، بنده من ، و رحمت ، رحمت من است ؛ هر كه در اين ماه مرا بخواند ، اجابتش كنم و هر كه حاجت آورَد ، عطايش كنم .

خداوند عزّوجلّ فرمود:
ماه رجب را ريسمانى ميان خود و بندگانم قرار داده ام ؛ هر كس به آن چنگ زند ، به وصال من رسد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اگر علي را نيافريده بودم، همسري مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
همانا علي امام پرهيزگاران و رهبر روسفيدان پاك و پادشاه مؤمنان است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
ولايت علي بن ابي طالب(علیه السّلام) دژ (امان) من است هركه وارد آن شود، از عذاب من در امان خواهد بود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
من بي‌نيازترين شريك هستم، هر كس كاري انجام دهد و ديگري را (با من) شريك كند، من از آن (كار) بيزارم و آن (كار)، براي همان شريك خواهد بود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
(اي آدم!) اگر اين‌ها(اهل بيت عليهم‌السلام) نبودند، نه تو را مي‌آفريدم و نه بهشت و جهنم را، و نه آسمان و زمين را.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
لا اله الا الله دژ(امان) من است، كسي كه وارد آن شود، از عذاب من در امان است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
برادرت علي را بشارت ده، كه من دوست‌دار او را عذاب نمي‌كنم و به دشمن او رحم نمي‌كنم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
چنان‌كه هيچ درختي بدون ميوه كامل نيست، ايمان نيز بدون كنار‌گذاشتن كارهاي حرام كامل نمي‌شود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي احمد! انديشه‌ات را به‌كار گير پيش از آن‌كه از دست برود، زيرا كسي كه انديشه‌اش را به‌كار بندد، اشتباه نمي‌كند و گرفتار سركشي نمي‌شود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي احمد! مي‌داني به كدام دليل تو را بر ديگر انبيا برتري دادم؟ به دليل يقين و حسن خلق و سخاوت نفس و دلسوزي براي مردم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي احمد! عبادت ده بخش دارد كه نُه بخش آن، به دست آوردن روزي حلال است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي احمد! پرهيزكاري، زينت مؤمن و ستون برپايي دين است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
واي بر كساني كه با فريب، دين را به دنيا مي‌فروشند.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
بنده‌ام با چيزي بهتر از واجبات به من نزديك نمي‌شود. و با نافله(كارهاي مستحبي) به من نزديك مي‌شود تا اينكه دوستش بدارم. آن‌گاه كه دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد كه با آن مي‌شنود و ديده‌ي او كه با آن مي‌بيند و زبان او كه با آن سخن مي‌گويد و دست او كه قدرت‌نمايي مي‌كند. اگر دعايم كند اجابتش مي‌كنم و اگر از من بخواهد به او مي‌دهم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي محمد! هر‌كه ولي مرا بيازارد به جنگ من برخاسته است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
هر‌كه بنده‌ي مؤمن مرا بيازارد، بايد با من اعلام جنگ كند.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي داوود! همان‌گونه كه نزديك‌ترين مردم به خدا، فروتنان هستند، دورترين مردم از خدا، متكبران هستند.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
بايد كه زبانت در نهان و آشكار، يكي باشد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي عيسي! آن كه بر من شوريده و گناه مي‌كند تو را نفريبد. روزي مرا مي‌خورد و ديگري را بندگي مي‌كند...آن‌چنان او را به بند مي‌كشم كه راه گريزي نداشته باشد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
با مستحبات به من نزديك شو.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
زبان را در پس انديشه قرار ده تا در امان باشي.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
آن‌گاه كه مرا ياد مي‌كني، فروتن باش.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
ياد من، هر جايي زيباست.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
مال بسيار، گناهان را از ياد مي‌برد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
هر‌كه مرا ياد كند همدمش مي‌شوم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
هرگونه مي‌خواهي باش كه با هر دست كه دهي از همان دست مي‌گيري.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
ای مردم صفهای (نماز جماعت )رامنظم و مساوی کنید و دوش به دوش بایستید تا فاصله و جدایی میان شمانیفتد ونامرتب نباشید که خداوند دلهای شما را از یکدیگر دور گرداند وبدانید که من شمارا از پشت سر می بینم که چگونه نظم را در صفهای جماعت برقرار می کنید.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي فرزند آدم! خودت را محو بندگي من كن تا دلت را پر از بي‌نيازي كنم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
نيكي ده برابر پاداش دارد و يك گناه نابود‌كننده است.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! هر‌كه از گناهكاران نزد تو آمد و به تو پناه برد، بگو خوش آمدي و آسوده شدي، چه جايگاه بزرگي است پيشگاه خداوند جهان. و بر ايشان آمرزش بخواه و بر ايشان مانند يكي از خودشان باش.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
آن‌گاه كه در برابر من به نماز مي‌ايستي، شتاب نكن.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! توبه را زود انجام بده و گناه را براي بعد بگذار.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! مرا در هيچ حالتي فراموش نكن و از بسياري مال سرمست نشو.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! نزد من از بسياري گناه فرياد برآور، همانند گناه‌كاري كه از دشمنش مي‌گريزد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي موسي! آرزوهاي بسياري براي دنيا نداشته باش، زيرا دلت را سخت مي‌كند و كسي كه دلش سخت باشد از من دور مي‌شود.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي آدم! هركدام از فرزندان تو قصد انجام كار نيكي كند، اگر انجام ندهد يك كار نيك و اگر انجام دهد، ده برابر نوشته خواهد شد.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
اي آدم! آن‌چه بين من و توست: از تو دعا و از من اجابت.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
در نهان و نيز هنگام شادماني به ياد من باش تا در غفلت‌ها به يادت باشم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
تندي نكن با كسي كه تو را بر او مسلط كردند تا با تو تندي نكنم.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
به‌راستي در‌مي‌گذرم از مردمان مسلماني كه ولايت امام عادلي را كه از جانب خداوند است پذيرفته‌اند.

خداوند عزّوجلّ فرمود:
من براى هر قومى راهنمايى قرار دادم، كه خوشبختان را به وسيله آن هدايت مى كنم و حجتى براى بدبختان است.

ارسال نظر برای این مطلب

احادیث قدسی

زیارت عاشورا

زیارت عاشورا