انسان وقتی به کسی علاقه پیدا می کند، خیر، خوبی و سلامتی او را می خواهد.دوست دارد مقدمات رشد و کمالش را آماده کند.
هرکس به میزان فکر و علاقه خودش دوست دارد برای محبوبش کاری کند. یکی ماشین، دیگری شغل، آن یکی امکانات و هزینه تحصیل و...
خداوند مهربان نیز بعضی از بندگانش را به خاطر ویژگی هایی که دارند بیشتر از دیگران دوست می دارد و به اصطلاح خاطرخواهشان می شود. اما ببینیم به بندگان مورد علاقه اش چه چیزی می دهد که مطمئناً بهترین ها را هدیه خواهد داد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:
خداوند هرگاه خیر بنده ای را بخواهد او را به مسائل دین آگاه نموده و به دنیا بی اعتنا و نسبت به عیب های خودش بینا می سازد.
در واقع خداوند سه نعمت بزرگ به او عطا می کند.
اول دین شناسی: ابتدا معرفت به احکام الهی و لذت دین شناسی را به او می چشاند تا با اشتیاق و عاقلانه در راه بندگی اش قدم بردارد.
دوم دنیاشناسی: معرفت و شناخت دنیا را به او می دهد تا هنگامی که دنیا به او رو می آورد در استفاده از آن خدا را فراموش نکند و در هنگام فقر و تنگدستی نیز غمگین نشود و بداند که دنیا مثل نردبانی است که باید از آن برای رسیدن به درجات بالاتر کمال و رسیدن به رضای خدا استفاده کند، نه اینکه تمام عمر فقط برای به دست آوردن امکانات مادی تلاش کند اما هدفی بالاتر از دنیا در دل و ذهن نداشته باشد.
سوم خودشناسی: اینکه چشمی بینا به او می دهد تا عیب های خود را ببیند و آنها را برطرف کند تا به یک بیماری خطرناک تبدیل نشود و در مسیر رسیدن به ارزش ها بتواند بهتر و زیباتر قدم بردارد.
نکته قابل توجه این است که راه رسیدن به محبت الهی و محبوب خدا شدن به دست آوردن این سه ویژگی است که باید ضمن درخواست از خداوند مهربان ، خود نیز برای به دست آوردن آنها تلاش کنیم.
*مستدرک الوسائل ج12 ص42
مضرات شکر سفید